وقتی حسن روضه حسین (ع) خواند

این آخرین جلسه است
دقیقا گوش کنید؛
توجیهات تاکتیکی – اطلاعاتی-عملیاتی...
قبل از انجام عملیات محرم ...توی قرارگاه فتح
همه فرماندهان جمع شده بودند،همه  اومده بودند.
چند بار دیگه نشست، پاشود ... کالک و نقشه ها رو زیر رور کرد ...
با وسواس خاصی آخرین توجیهات را انجام داد.
حاج حسین (خرازی)- از این ور خطو میشکافی میری جلو؛
مهدی جون (زین الدین)- تا خط شکافته شد امون دشمنو ببر، خراب شو رو سرشون؛
بردار مجید (بقایی)- سریع سنگر را پاکسازی کن و پشت خاکریز با حسین و مهدی دست بده
مفهوم بود؟!! سوالی نیست؟!!
شب عملیات مشخص شد و جلسه تمام شد.
ایام محرم بود...
بلند شد ایستاد، روبروی همه ایستاد ... دیگه حرف، حرف جنگ و عملیات نبود
شروع کرد از کربلا گفتن؛
 کتابی که دنبالش بود را باز کرد ..شروع کرد روضه خوندن
خوند و خوند و خوند تا رسید به این جمله؛
جمله حضرت قاسم (ع) : شهادت در کام من از عسل شیرین تر است.
دیگه تو حال خودش نبود
بریده بریده، جمله ها رو ادا کرد ...هق هق گریه بلند شد.
چفیه اش را کمک گرفت تا اشکاهایش را پاک کند
حالا حسین،مهدی و مجید گریه می کردند
و حسن (باقری) روضه می خوند
آخر نتونست حرفشو ادامه بده ...
نشست زمین و گریه کرد...

پ.ن:

اطراف کلمه  شهید را هاله ای از قدس و تعالی احاطه کرده است.
حسین (ع) سنگر عمل صالح است نه سنگر گناهکاری.   

فیلسوف شهید علامه مرتضی مطهری
                                                                                                   شهادت نصیبتون ...

و حسین علی(ع)

و حسین علی(ع) یعنی؛سوختن شمعی آرام و بی صدا...
و حسین علی(ع) یعنی؛شمعی سوزان و روشنایی بخش...
و حسین علی(ع) یعنی؛راهی برای دریایی شدن، دل به دریا زدن...
و حسین علی(ع) یعنی؛قفس تن را شکستن و رسم پرواز آموختن...
و حسین علی(ع) یعنی؛عباس(ع) با لبان تشنه، با جگری سوخته و مشکی پر از غیرت...
و حسین علی(ع) یعنی؛دست در دست عباس(ع)، در آسمان بهشت، که جولانگاه عشق است...
و حسین علی(ع) یعنی؛بیا برگردیم... که حر بودن از شمر بودن آسانتر است...
و حسین علی(ع) یعنی؛عطش اقیانوس ها از عطش خیام آل اله...
و حسین علی(ع) یعنی؛کوه ها ی به زانو در آمده در برابر گودال قتلگاه...
و حسین علی(ع) یعنی؛مهتابی که در آغوش فرات آرام می گیرد...
و حسین علی(ع) یعنی؛سری که به نیزه قرآن می خواند...
و حسین علی(ع) یعنی؛ضجه های کودکانه بر اثر ضرب تازیانه...
و حسین علی(ع) یعنی؛نام بلندی که تاریخ حماسه را آبرو بخشید...
و حسین علی(ع) یعنی؛شمشیر برکشیده خدا...
و حسین علی(ع) یعنی؛حافظه فراموش نشدنی تاریخ...
و حسین علی(ع) یعنی؛تاریخ خون...
و حسین علی(ع) یعنی؛خون تاریخ...
و حسین علی(ع) یعنی؛اشک، ضجه، نوحه، زنجیر...
و حسین علی(ع) یعنی؛اشک بی پایان...
و حسین علی(ع) یعنی؛راز سرخی که روز عاشورا بر ملا شد...
و حسین علی(ع) یعنی؛عالم همه در طواف عشق و دایره دار این طواف حسین(ع)...
و حسین علی(ع) یعنی؛تمام مظلومیت و معصومیت خداوند بر روی زمین...



پ.ن:
آخرين بار موقع خداحافظي،
زير گلوش را بوسيدم
و بخداي حسين (ع) سپردمش.
وقتي آوردنش جاي بوسه ام تركش خورده بود.راوي:مادرشهيدمنصوب

                                                                            شهادت نصیبتون ...

16 آذر روز دانشجو ...

تقدیم به دانشجویان حامی ولایت


ولایت را چرا باور ندارید؟                         
چرا شور علی بر سرندارید؟

چرا درمعرض باطل نشستید؟                     
نمک خورده نمکدان را شکستید

چرا دستان فتنه مشت کردید؟                    
به رهبر، بر شهیدان پشت کردید

چرا کردید وحدت را فراموش؟                  
امام و عشق ملت را فراموش

کجا مردان با غیرت گذارند                    
خس وخاری دوباره سر برآرند

پیام دانشجویان ولایت                          
پیام هر بسیجی با شهامت

بود این تا نفس درسینه داریم                  
که ما سید علی را جان نثاریم

خیانت پیشگان باهم نشستند                 
دل نازکتر از گل را شکستند

نخواهد دید دشمن ما بپاشیم                  
تو تنها باشی و ما زنده باشیم
 
به فرمان تو آماده نشستیم                  
که رسوایی دشمن را ببینیم

اگر  روزی کنی یکدم اشاره                     
همانهایی که کردند عکس پاره
 
چنان چون خار زیر پا گذاریم           
که داند خصم نسل ذوالفقاریم


پ.ن:

اگر فرمان دهد رهبر بتازیم
اگر او خواهد ازما سر ببازیم

اگر صبر و قرار از ما بخواهد
نشینیم و بسوزیم و بسازیم

                                                                                           شهادت نصیبتون ...

اما یک چیز...

دوست دارم چشمهایم را در اوج درد و التهاب! از حدقه بیرون آورند و دستهایم را در باران قطع کنند و پاهایم را در سومار جدا سازند و قلبم را در خونین شهر آماج رگبارهایشان قرار دهند و سرم را در جزیره مینو از تن جدا کنند تا در کمال شدت وحشت دشمنان زبون مکتبم ببیند اگر چه چشمها، دستها، پاها، قلب و سینه و سرم را از من گرفته اند اما یک چیز را نتوانسته اند بگیرند و آن ایمان و هدفم است .
                                                                                                 شهید محمد طاهر سراج



پ.ن:
ای به خاک برآمیده افلاکی!
شهادتت به حق شهادت می دهد و رفتنت رفته ها را به یاد من می آورد.
خفتنت در خاک تیره، خفتگان تیره روز را بیدار می کند .
مزار بی نام و نشانت، پنهانها را آشکار می کند.
گمنامیت از نام های ناحق پرده بر می دارد...
ای شهید مظلوم گمنام ...
ای آشنای غریب... ای غریبه ی آشنا...

* راستی سرداران بی پلاک دومین سال حضورش را با شما تقسیم می کند...
                                                            شهادت نصیبتون...